رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله، چون روزه‏ اش را مي گشود، می فرمود:

خدايا براى تو روزه داشتيم، و با رزق تو افطار كرديم، پس آن را از ما بپذير.
تشنگى از ما بر طرف شد، و رگها رطوبت يافت، و اجر و ثواب به جاى ماند.

و ابو بصير از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود:
در هر شب از شب هاى ماه رمضان تا آخر آن به هنگام افطار مي گوئى:  
«خدائى را ستايش و سپاس كه ما را يارى كرد، تا روزه داشتيم، و روزى عطا كرد تا افطار كرديم.
خدايا از ما بپذير، و ما را بر ادامه آن يارى فرماى، و در اين ماه از كليه آفاتمان به سلامت دار، و عباداتمان را به سهولت و عافيتى از جانب خود پذيرا باش.
خدائى را ستايش و سپاس كه ما را به انجام روزه روزى از روزهاى ماه رمضان موفّق داشت.»

و آن امام عليه السّلام فرمود: دعاى روزه دار به هنگام افطار مستجاب مى ‏شود.

منبع: من لا يحضره الفقيه / ترجمه غفارى، على اكبر ومحمد جواد و بلاغى، صدر، ج‏۲، ص۴۳۵